Καλώς ήρθατε στη Νόξους. Την πατρίδα ανελέητων πολέμαρχων, επεκτατικών ονείρων και πιθανότατα της νέας καλύτερής σας φίλης — τουλάχιστον αν κατάφερνε να γίνει αυτό που θέλει.
Η Μπράιαρ δεν είναι μια συνηθισμένη Νοξιανή. Μπορεί να έχει μια ατέλειωτη δίψα για αίμα, αλλά έχει επίσης και μια ακόρεστη πείνα για κάτι άλλο. Εμπειρίες ζωής.
Μια πορφυρή ιστορία
Οι περισσότεροι από τους Νοξιανούς που ξέρουμε (γεια σας Σουέιν και Σάιον) θέλουν όσο τίποτα να κυριαρχούν έναντι των αντιπάλων τους. Όμως, το να σκοτώνει ήταν πάντα εύκολο για την Μπράιαρ. Ίσως υπερβολικά εύκολο. Και ο λόγος ήταν ότι έχει δημιουργηθεί για αυτόν τον σκοπό.
Η Μπράιαρ δημιουργήθηκε από το Μαύρο Ρόδο μέσω της αιμομαντείας (δηλαδή της μαγείας του αίματος) για να είναι ένα ζωντανό όπλο. Πρέπει να καταναλώνει αίμα για να παίρνει δύναμη. Και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο της αρέσει το αίμα…
Το Μαύρο Ρόδο τής έδωσε νοημοσύνη ώστε να μπορεί να κατανοεί και να εκτελεί εντολές, αλλά υπήρξε ένα πρόβλημα. Για να σκοτώνει τους στόχους της, το Μαύρο Ρόδο διατηρούσε την Μπράιαρ σε μια κατάσταση μανίας. Βρισκόταν σε μια μόνιμη κατάσταση αιμοδιψούς οργής. Σε αυτήν την κατάσταση, η νοημοσύνη και το λεξιλόγιο της Μπράιαρ περιορίστηκε λίγο-πολύ στο «ΑΑΑΑ! ΚΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ!»
«Πήγε ουσιαστικά μόνο σε δύο αποστολές», αποκαλύπτει ο Επικεφαλής Αφήγησης Max «TwoWeevils» Folkman. «Και τις δύο φορές απέτυχε με βάση τις απαιτήσεις του Μαύρου Ρόδου, επειδή ήταν ανεξέλεγκτη. Σκότωσε πάρα πολλούς άλλους ανθρώπους. Έτσι, η Μπράιαρ γνωρίζει ότι ήταν ένα αποτυχημένο πείραμα. Αυτό είναι πλέον μέρος του φορτίου που κουβαλάει. Τώρα επανακαθορίζει τον εαυτό της».
Η Μπράιαρ δεν σκότωνε μόνο τους στόχους της, αλλά και οποιονδήποτε βρισκόταν στον δρόμο της. Για το μεθοδικό και διακριτικό Μαύρο Ρόδο αποδείχτηκε ότι ήταν περισσότερο εμπόδιο παρά χρήσιμη.
Όταν η Μπράιαρ απέτυχε στην πρώτη αποστολή της, το Μαύρο Ρόδο της φόρεσε έναν κύφωνα μέχρι να μάθουν τον επόμενο στόχο της. Όταν απέτυχε και στην επόμενη αποστολή, αιχμαλωτίστηκε από τους ακολούθους του Σουέιν και κλείστηκε σε ένα κελί σε ένα κέντρο κράτησης. Περιττό να πούμε ότι ο κύφωνας έμεινε στη θέση του. Η συσκευή ήταν ασφαλισμένη με έναν αιματόλιθο — ένα πετράδι με μαγικές ιδιότητες που βοηθάει να περιοριστεί η Μπράιαρ και να επανεστιάσει το μυαλό της. Ο κύφωνας προοριζόταν να μείνει μόνιμα στη θέση του μετά την αιχμαλωσία της στο κελί. Όμως, μετά από κάποιον καιρό η Μπράιαρ βρήκε τον τρόπο να χαλαρώσει τον αιματόλιθο και να ξεκλειδώσει τα δεσμά της. Ευτυχώς για όσους βρίσκονται γύρω της, στην Μπράιαρ αρέσει η αυτοκυριαρχία που της χαρίζει ο κύφωνας.
«Πριν της φορέσουν τον κύφωνα βρισκόταν στον αυτόματο πιλότο όσον αφορά τις αισθήσεις της. Ειδικά όσον αφορά την πείνα της», εξηγεί η Επιμελήτρια Αφήγησης Elan «Qulani» Stimmel. «Η βία της είχε ουσιαστικά δημιουργηθεί για να είναι μέρος της ύπαρξής της και αφού της φόρεσαν τον κύφωνα συνειδητοποίησε ότι αυτή η συσκευή ήταν ταυτόχρονα κατάρα αλλά και ευλογία. Ναι, κατάρα [γελάει]. Το λέω και το εννοώ».
Πλέον δεν ήταν έρμαιο της μανίας της. Αντ' αυτού ήταν έρμαιο του κύφωνα. Σύντομα έμαθε να απολαμβάνει τη νοητική διαύγεια που της έδιναν τα δεσμά της. Με τον συνδυασμό της φυλακής και του κύφωνα, η Μπράιαρ είχε χρόνο να αναστοχαστεί, αλλά και να μάθει. Εσωτερίκευε τις συζητήσεις των φυλάκων έξω από το κελί της, μιλούσε με τους άλλους φυλακισμένους και μελετούσε τα παράξενα έντομα που κυκλοφορούσαν μέσα στο κελί της. Όλες αυτές οι εξωτερικές επιρροές τής αποκάλυψαν ότι υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα που είχε ακόμα να ανακαλύψει.
«Κατάφερε τελικά να ηρεμήσει και να αρχίσει να επεξεργάζεται το τι σημαίνει να σκέφτεται κανείς και να κάνει σκέψεις», προσθέτει η Qulani. «Ο κύφωνας της έφερε μια περίοδο αναστοχασμού και μάθησης — για την ταυτότητα και την επιθυμία για μια δική της ταυτότητα».
Η Μπράιαρ ήδη γνώριζε την ταυτότητα που δεν ήθελε να έχει. Δεν ήθελε να είναι πλέον μια άβουλη φονική μηχανή. Και σίγουρα δεν ήθελε να ακολουθεί διαταγές. Αντιθέτως, η Μπράιαρ ήθελε να επιλέξει τον δικό της δρόμο και ανυπομονούσε να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο. Δεν μπορούσε να παραμείνει άλλο στη φυλακή.
Σε αυτό το σημείο είναι που συναντάμε για πρώτη φορά την Μπράιαρ — ήδη στον δρόμο για καλύτερα (και πιο ματωμένα;) πράγματα. Όμως, το σημαντικότερο, έτοιμη να εξερευνήσει τον κόσμο.
Στην αποκάλυψη Ήρωα, συναντάμε μια ενθουσιώδη, ανυπόμονη Μπράιαρ που γίνεται φίλη με τον πρώτο άνθρωπο που βλέπει μπροστά της — τουλάχιστον στο δικό της μυαλό. Η συντροφικότητα και καμιά φορά και κανένα ζεστό ποτηράκι αίμα είναι αυτά που δίνουν κίνητρο στην Μπράιαρ και είναι και αυτά που την επαναφέρουν από τη μανία της.
Πλέον, βγάζει τον κύφωνα μόνο όταν είναι απόλυτη ανάγκη — μια ευλογία για εκείνη και μια «κατάρα» για τους αντιπάλους της.
Σε γενικές γραμμές, προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες στη δημιουργία της Μπράιαρ. Η ομάδα ήθελε να δημιουργήσει την Μπράιαρ με βάση την απώλεια του ελέγχου, αλλά έπρεπε να διατηρήσει και μια αίσθηση αυτονομίας. Γνώριζαν ότι πρέπει να είναι μια Ηρωίδα με ελαττώματα, αλλά όχι θύμα. Να είναι αφελής, αλλά όχι παιδιάστικη. Γυναίκα, αλλά χωρίς σεξουαλικά χαρακτηριστικά. Να έχει ενθουσιασμό για τη ζωή, αλλά να μην είναι ενοχλητική. Η Μπράιαρ έχει την αυτοπεποίθηση μιας φοιτήτριας που έχει μόλις αποφοιτήσει και την ίδια έφεση στο αμήχανο χιούμορ. Επίσης, μπορεί να σε κάνει κομμάτια. Και αρχίζει να ανακαλύπτει τη δύναμή της και τη θέση της στη Γη των Ρούνων.
Μεγάλο μέρος αυτής της δύναμης και προσωπικότητας ζωντάνεψε χάρη στην ηθοποιό που της δάνεισε τη φωνή της, την Julie Nathansson.
«Νιώσαμε τόσο καλύτερα όταν βρήκαμε την Julie ως ηθοποιό μας», λέει ο TwoWeevils. «Ήταν εξαιρετική στο να μας δίνει διαφορετικές αναγνώσεις για κάθε ατάκα. Ορισμένες φορές ήταν δύσκολο να επιλέξουμε αυτές που θα χρησιμοποιούσαμε στο παιχνίδι. Μας βοήθησε να βρούμε την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στη νέα προσωπικότητα της Μπράιαρ και στη μανιασμένη της κατάσταση».
Η ομάδα επιγλώττισης συνεργάζεται στενά με τους Αμερικανούς ηθοποιούς για να καταλήξουν στα τελικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα, τόσο όσον αφορά το συγγραφικό μέρος όσο και στην ερμηνεία. Αυτή η ερμηνεία επηρεάζει επίσης τον τρόπο που ολοκληρώνουν τον χαρακτήρα σε άλλες περιοχές σε ολόκληρο τον κόσμο. Το ότι μπορούσαμε επιτέλους να ακούσουμε την ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στη μανιασμένη Μπράιαρ και τη συγκρατημένη της προσωπικότητα στην ερμηνεία της Julie ήταν τρομερή ανακούφιση. Και ταίριαζε απόλυτα με τον τρόπο παιχνιδιού της.
Ανίερη εφορμήστρια
Η εκούσια απώλεια ελέγχου ήταν από την πρώτη στιγμή μέρος του κιτ της Μπράιαρ. Η ομάδα σχεδιασμού είχε ήδη στο οπλοστάσιό της αυτόν τον μηχανισμό μετά από τη δημιουργία ενός άλλου πρόσφατου Ήρωα που λατρεύει το αίμα — της Νααφίρι.
«Ο Glenn 'Riot Twin Enso' Anderson εργαζόταν πάνω στη Νααφίρι όταν του ήρθε η ιδέα για το W της Μπράιαρ, τη μανία της», αποκαλύπτει ο Επικεφαλής Σχεδιασμού Παιχνιδιού, August Browning. «Έχανες τον έλεγχο και πήγαινες και έκανες κομμάτια κάποιον. Αυτό ήταν ωραίο για έναν Ήρωα σκύλο, αλλά δεν νιώθαμε ότι ταίριαζε σε μια Εκτελέστρια, που αυτό υποτίθεται ότι θα ήταν η Νααφίρι εξ αρχής. Οι Εκτελεστές θέλουν να σκοτώνουν τους στόχους τους όσο γίνεται πιο γρήγορα. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να νιώσεις ότι μια μανιασμένη κατάσταση ταιριάζει».
Οπότε αν η μανία δεν ταιριάζει σε μια εκτελέστρια, γιατί να μην τη δώσουμε σε μια Ηρωίδα που σύμφωνα με την ιστορία ήταν κακή εκτελέστρια; Ιδιοφυής κίνηση.
Ο August και η ομάδα ήθελαν η Μπράιαρ να είναι εφορμήστρια και αφιονισμένη. Εμπνεύστηκαν από τα βαμπίρ των λαϊκών ιστοριών της ανατολικής Ευρώπης, όχι τα ύπουλα, πανούργα βαμπίρ της Δύσης που αράζουν στα κάστρα τους πίνοντας κρασί με αίμα. Για τον τρόπο παιχνιδιού της Μπράιαρ ήθελαν να αποτυπώσουν την ουσία των τερατωδών, τρομακτικών κυνηγών αίματος που καταστρέφουν ολόκληρα χωριά όταν χρειάζεται να τραφούν.
Έτσι, ξεκίνησαν να αναπτύσσουν ένα κιτ που έφερνε στη ζωή τη φαντασία μια μανιασμένης κατάστασης.
«Από την αρχή είχε μια ικανότητα που προκαλούσε αιμορραγία, είχε μια ικανότητα αφιονισμού/μανίας και είχε μια στοχευόμενη ακινητοποίηση» εξηγεί ο August. «Οπότε όλα αυτά υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό. Όμως, το E της, η Υπέρτατη Ικανότητά της και κάποια κομμάτια της παθητικής της ήρθαν αργότερα».
Με το E της Μπράιαρ η ομάδα συνειδητοποίησε γρήγορα ότι χρειαζόταν κάποιον τρόπο απενεργοποίησης του W της (Μανία για Αίμα), έτσι ώστε να έχει λίγο περισσότερο έλεγχο στις μάχες της. Έτσι, κάθε φορά που κάποιος παίκτης χρησιμοποιούσε το W της δεν ήταν υποχρεωμένη να δεσμευτεί με την πλήρη μανία και να παρασυρθεί.
Η Μπράιαρ πρέπει επίσης να τρέφεται, καθώς δεν διαθέτει παθητική αναπλήρωση Ζωής. Θεραπεύεται μόνο όταν κάνει ζημιά (ή πίνει αίμα) σε Υπηρέτες ή Ήρωες. Όσο πιο χαμηλή είναι η Ζωή της Μπράιαρ, τόσο πιο πολύ τσαντίζεται λόγω της πείνας της. Οπότε προσέξτε, αφού αυτό σημαίνει ότι αυξάνεται και η αυτοθεραπεία της.
Όσο για την Υπέρτατη Ικανότητα της Μπράιαρ, η ομάδα πειραματίστηκε με μερικές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ιδέες. Υπήρχαν πολλαπλές εκδοχές στις οποίες σημάδευε έναν στόχο και απλώς την έπιανε μανία και εστίαζε αποκλειστικά σε αυτόν τον στόχο. Υπήρχε όμως και μια άλλη προσέγγιση που είχε ενθουσιάσει την ομάδα.
«Κάποια στιγμή είχε μια ικανότητα που ανάσταινε, παρόμοια με του παλιού Άατροξ», λέει χαμογελώντας ο August. «Ήταν η Υπέρτατη Ικανότητα της. Όταν είχε παρέλθει ο χρόνος επαναφόρτισης, εάν πέθαινες ρούφαγες το αίμα από όλους γύρω σου και ανασταινόσουν με πολλή Ζωή. Υπήρχε όμως και μια ενεργητική χρήση. Εάν την ενεργοποιούσες αυτοκτονούσε. Έκανε 1 εκατομμύριο Πραγματική Ζημιά στον εαυτό της, αλλά φυσικά τότε ενεργοποιούταν η παθητική της και ανασταινόταν και ρούφαγε το αίμα από τους πάντες γύρω σου».
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, μια Ηρωίδα με τρελή ταχύτητα, αυτοθεραπεία σε μια μανιασμένη κατάσταση, στοχευόμενες Ακινητοποιήσεις και καλή ζημιά, μάλλον δεν χρειάζεται και να ανασταίνεται με πλήρη Ζωή όταν τελικά επιτέλους σκοτωθεί. Έτσι, ευτυχώς, ο συνδυασμός αυτοκτονίας-αυτοανάστασης της Μπράιαρ αφαιρέθηκε γρήγορα.
Ο August και η ομάδα τελικά κατέληξαν στην τρέχουσα εκδοχή της Υπέρτατης Ικανότητάς της — ένα βλήμα επιδέξιας βολής που έχει ως αποτέλεσμα η Μπράιαρ να ορμήσει απευθείας στον πρώτο Ήρωα που θα χτυπηθεί. Αρχικά, αυτό το βλήμα είχε εμβέλεια μόνο 1000 μονάδων. Όμως, η ομάδα πίστευε ότι αφού επρόκειτο για επιδέξια βολή, μπορούσε κανείς να την αποφύγει σαν βλήμα και ήταν εγγυημένη εφόρμηση όταν έβρισκε στόχο, τότε υπήρχαν αρκετοί τρόποι αντιμετώπισης ώστε να δώσουν στο βλήμα σχεδόν απεριόριστη εμβέλεια. Κάποια στιγμή η εμβέλειά της ήταν πραγματικά απεριόριστη, αλλά η ομάδα την αποδυνάμωσε έτσι ώστε εάν η Μπράιαρ την έριχνε από τη βάση να μην μπορούσε να αυτοκτονήσει κατά λάθος χτυπώντας το Σιντριβάνι του αντιπάλου.
«Από τεχνικής άποψης το παιχνίδι με την Μπράιαρ δεν είναι δύσκολο», λέει ο August. «Αλλά χρειάζεται πολύ καλή αντίληψη και σωστές λήψεις αποφάσεων. Οι καλύτεροι παίκτες της Μπράιαρ θα είναι αυτοί που θα μάθουν πώς να διαχειρίζονται τη μανιασμένη της κατάσταση επειδή μπορεί εύκολα να σκοτωθεί λόγω του W ή της Υπέρτατης Ικανότητάς της αν δεν προσέξει».
Όπως και η ίδια η Μπράιαρ, οι παίκτες θα πρέπει να επιλέγουν προσεκτικά πότε θα αφαιρούν τον κύφωνά της και θα αφήνουν τη μανία για αίμα να παίρνει τον έλεγχο.
Γλυκιά μα θανάσιμη
Εκτός από την ιστορία της και τους καλούς μηχανισμούς στον τρόπο παιχνιδιού της, αφιερώθηκε επίσης πολύς χρόνος στην οπτική αναπαράσταση της Μπράιαρ μέσα στο παιχνίδι. Ο Επικεφαλής Concept Art, Sunny «Kindlejack» Pandita, εργάστηκε σκληρά για να πετύχει την ιδανική ισορροπία μεταξύ της προσωπικότητας και του τρόπου παιχνιδιού της Μπράιαρ στην εμφάνισή της.
«Ξέραμε ότι η Μπράιαρ θα έχει μια σκοτεινή πλευρά που θα έβγαινε στην επιφάνεια όταν το επέλεγε», εξηγεί ο Kindlejack. «Έπρεπε να μεταδώσουμε οπτικά αυτήν την ιδέα από τον σχεδιασμό του παιχνιδιού (την ιδέα ότι συγκρατεί μια ισχυρή, τερατώδη φύση) οπότε επικεντρωθήκαμε στην ιδέα του σωματικού περιορισμού. Και αρκετά νωρίς η Gem «Lonewingy» Lim έκανε το πρώτο σχέδιο που την έδειχνε με τον κύφωνά της. Πιστέψαμε σε αυτήν την ιδέα. Φαινόταν να είναι άνετα φορώντας τα δεσμά της, πράγμα που αμέσως κινεί την περιέργεια».
Ο Kindlejack πήρε την ιδέα του κύφωνα και την εξέλιξε. Πρόσθεσε μια βαθυστόχαστη, αλλά διακριτική, γλώσσα στη συσκευή μέσω του σχήματός της που αντικατόπτριζε την μπρουτάλ σχεδιαστική θεματική της Νόξους.
«Ο γενικός σχεδιασμός των δεσμών της έχει καρφιά και αιχμές που δείχνουν προς τη μέση, προς το κεφάλι της», εξηγεί ο Kindlejack. «Ήθελα πολύ να δημιουργήσω έναν οπτικό σχεδιασμό που εξέφραζε την παρομοίωση ότι κρατάει υπό έλεγχο το μυαλό της. Είναι εμπνευσμένος σε κάποιον βαθμό από αυτά τα μυτερά κολλάρα που σου βάζουν όταν κάνεις ας πούμε χειρουργείο στον λαιμό. Κυριολεκτικά στα βιδώνουν στο κεφάλι σου, αλλά στην περίπτωση της Μπράιαρ τα πράγματα δεν ήταν τόσο φρικιαστικά».
Μπορεί η προέλευση της Μπράιαρ να είναι κάπως φρικιαστική, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι μια σκοτεινή, λυπημένη Ηρωίδα. Και αυτό μπορείς να το δεις αμέσως μόλις την κοιτάξεις.
«Επειδή είναι ένας πολύ περίπλοκος χαρακτήρας», προσθέτει ο Kindlejack, «ο τρόπος που ήθελα να μεταδώσω οπτικά την προσωπικότητά της ήταν ο εξής: Το πρόσωπο και οι εκφράσεις της δείχνουν μεγάλο μέρος της ανυπομονησίας και του ενθουσιασμού της. Όμως, τα πόδια και η στάση της μεταδίδουν τη διστακτικότητα και τον φόβο που της προκαλεί η είσοδος στον κόσμο των ανθρώπων. Και έπειτα τα χέρια της —δεμένα στους καρπούς— δείχνουν την πείνα που κρύβει μέσα της».
Με μια πρώτη ματιά, αυτές οι λεπτομέρειες μπορεί να μην είναι κάτι που αντιλαμβάνεται κανείς συνειδητά. Όμως, μετά από μια περαιτέρω εξέταση γίνεται εμφανές ότι ο συνδυασμός της θέσης των χεριών που μοιάζουν με νύχια, των ποδιών με δάχτυλα σαν περιστεριού και του εκκεντρικού της προσώπου εκφράζει τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα της.
Όμως, οι οπτικές παρομοιώσεις δεν σταμάτησαν εδώ. Ο Kindlejack έπαιξε με τα βαμπίρ που ενέπνευσαν την Μπράιαρ με τα μάτια και τη σιλουέτα της.
«Για τα μάτια της χρησιμοποίησα ως σημείο αναφοράς φωτογραφίες από τον πραγματικό κόσμο με μάτια που έχουν καταρράκτη, επειδή ήθελα να φέρνουν στον νου την πανσέληνο», αποκαλύπτει ο Kindlejack. «Είναι επειδή είναι βαμπίρ, αλλά και επειδή η ρομαντικότητα της πανσελήνου είναι γενικά κάτι που χαρακτηρίζει το γοτθικό στυλ. Έτσι έχει γαλακτώδη θαμπά μάτια που σε κοιτάζουν όπως μας κοιτάζει το φεγγάρι καθώς μας ακολουθεί στον δρόμο μας για το σπίτι».
«Είναι κάπως διακριτικό, αλλά με το σχήμα της Μπράιαρ ήθελα να της δώσω πιο παχιά πόδια και κάτω μέρος και πιο λεπτοκαμωμένο επάνω μέρος του σώματος», προσθέτει ο Kindlejack. «Η ιδέα εδώ είναι ότι εάν έχει όντως δημιουργηθεί από τη μαγεία του αίματος ή ζωντανό αίμα, θα ήταν λίγο μεγαλύτερο το κάτω μέρος της, όπως είναι ένας σάκος αίματος σε ορό ή το σχήμα μιας σταγόνας αίματος».
Ακόμα και οι σκιές στα μαλλιά της είναι μια αναφορά στο γεγονός ότι η Μπράιαρ μάλλον δεν είναι και πολύ προσεκτική όταν τρώει. Όχι, όταν τρέφεται τα μαλλιά της κρέμονται μέσα στη λίμνη αίματος που βρίσκεται γύρω από το θήραμά της.
Αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό της δίνει μια πολύ φρέσκια εμφάνιση (πάνω στην ώρα για το φθινόπωρο) και πραγματικά σκοτώνει — κυριολεκτικά.
«Η Μπράιαρ εκφράζει το να είμαστε ο εαυτός μας χωρίς να απολογούμαστε», προσθέτει ο Kindlejack. «Δεν ντρέπεται και δεν φοβάται τη φύση της, αλλά ξέρει ότι μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερη. Είναι ένας χαρακτήρας για όσους θέλουν να απελευθερωθούν, να τα δώσουν όλα και να γελάσουν ενώ παίζουν έναν αγώνα League».
